Dinsdag 9 april. Vandaag was een hele normale dag. Ik had een rekenlesje voorbereid en hoefde me niet echt meer zorgen te maken over de periode-opdracht want die is zo goed als af. Het enige waar ik nu nog aan moest denken was de beoordelingsgesprekken. Vandaag zou Frank namelijk weer op de klimboom zijn om samen met mij en mijn mentor in gesprek te gaan over hoe het ging. En als ik heel eerlijk ben: ook hier maakte ik mij, in tegenstelling tot de vorige twee beoordelingsgesprekken, geen zorgen over. Maar hier schrijf ik in een volgende post meer over. Wat vandaag ook nog eens anders maakte dan normaal was dat er docenten van een startende school kwamen kijken naar hoe mijn mentor les gaf.

Dinsdag 2 april. Hoe was deze stage dag? Nou… Een goede oefening voor mijn flexibiliteit. We gingen namelijk op een schoolreisje. En dat dat niet helemaal ging hoe het zou moeten gaan, dat is zacht uitgedrukt. En dat ik goed had geslapen, dat is overdreven. Ik had alle uren op de klok voorbij zien komen en wist niet goed wat ik van mijn schoolreisje moest verwachten. Het was in ieder geval een dag om niet te vergeten.

Dinsdag 26 maart. Het was me er weer eentje zeg. Vandaag stonden Levensbeschouwing en Natuur en techniek in mijn agenda. Ik mocht vandaag op verschillende manieren praten over de bloemetjes en de bijtjes. Ook wel eens leuk hoor, horen hoe die kinderen denken over wat liefde is: “Dan ga je heel vaak logeren.” Juist.

We gaan weer terug naar het normale ritme. Gewoon naar school en één dag in de week naar stage in plaats van de hele week. En toch was het een vrij bijzondere dag. We hadden een gewoon rooster en ik gaf daarin ook wat lesjes, zoals elke dinsdag eruit zag. Maar dinsdag 19 maart was Frank op mijn stage school. Frank is mijn SLB’er en was er om te kijken hoe mijn nieuwe stagegroep mij beviel. En aangezien een van mijn leerpunten uit het afsluitende gesprek van de vorige stageperiode “meer initiatief tonen” was, had ik mij ingeschreven voor een lesbezoek. SPA-NNUND.

Stageweek. Elke vijfde week van een periode mogen wij de schoolboeken in de tas laten, hoeven wij niet met René te discussiëren over pedagogische theorieën bij PPO maar mogen we genieten van onze leerlingen; DE HELE WEEK LANG. Het was een week waarin ik veel stappen kon zetten voor mijn opdracht deze periode, een andere juf voor mijn klas in actie mocht zien, leuke quotes kon verzamelen van mijn kinders en goede gesprekken heb gehad met mijn mentor. En ook al vond ik het superleuk om de hele week les te geven, vond ik het ook helemaal niet erg om de wekker die al de hele week om 6 uur ging is een keer uit te zetten vandaag. Vandaag is namelijk de stakingsdag en is mijn school lesvrij. Tijd om jullie over mijn week te vertellen dus.

Het voelt al een eeuw geleden maar vrijdag 1 maart, ondertussen twee weken geleden, kregen wij vanuit de opleiding een extra stagedag om de carnavalsviering mee te maken. En wat was het een leuke dag. Geen lesjes, geen fruit eten maar achterover hangen, een show kijken, polonaises en chips. Maar het was ook een dag om niet te vergeten: ik ben voor het eerst in mijn leven in een doos gestopt en in stukken gezaagd. 

Het heeft even op zich laten wachten maar hier is dan eindelijk het avontuur wat mijn kleuters dinsdag 24 februari hebben mogen meemaken. En het begon allemaal bij het buiten spelen. Weten jullie nog dat ik in mijn vorige post vertelde over mijn leerlingen en hoe ze de hele dag driftig aan het graven waren? Dat kwam omdat er eerder die dag iets heel bijzonders was gevonden! Geen vogel, geen vliegtuig, geen superman. Maar wel een nestje konijnen!

Nee. Het is geen typefout. Pseciale kindjes was de woordkeuze van mijn leerling afgelopen dinsdag. En de context? Is er niet echt. Deze leerling koos er afgelopen dinsdag voor om, net voor we naar buiten gingen, naar mij toe te lopen, me heel serieus aan te kijken en me de melding te geven dat hij linkshandig was. Maar daarom was hij heel speciaal. "Oh, is dat zo?" vroeg ik hem. "Ja, want die zijn er maar weinig." Ja, daar kon ik hem geen ongelijk in geven. Naar schatting kom het ongeveer bij 10 tot 15 procent van de mensen voor. "Dat klopt, je hebt helemaal gelijk," zei ik. Mijn leerling reageerde hierop met enthousiast ja-geknik en liep weer weg. Ik zeg: een succesvolle interactie. 

Misschien ben je wel bekend met het Britse programma waar pedagogische experts via camera's meekijken in een kleuterklas: The Secret Life of 5 and 5 Year Olds (zo niet, schaam je diep: https://www.channel4.com/programmes/the-secret-life-of-4-and-5-year-olds). Ik mocht deze week in de huid van zo een expert kruipen en een poging doen mijn groep te onderzoeken. Een deel van mijn opdracht deze periode is namelijk een typering en overdenking van mijn groep maken.

Dag twee onder de kleuters en langzaamaan beginnen ze me te accepteren in de groep. De kleuters, een ooit vreemde groep, begint me langzaamaan bekend te raken en hun handelingen worden minder raar, hun woorden zijn beter te verstaan. Langzaamaan wordt ik net als hen, of eerder laten zij mij een andere kant van mezelf zien. Nee, zo zit het natuurlijk niet. De kleuters zijn, hoewel heel anders dan mijn normale sociale kringen, geen buitenaardse wezens. Sterker nog, de kans is groot dat ik in hun ogen net zo vreemd ben als zij in die van mij. Deze week heb ik mijn eerste les gegeven en mijn best gedaan de voorgaande meningen bij te stellen.

Afgelopen dinsdag, 12 februari, was het zo ver. Na een half jaar het doen en laten van een groep 5 te mogen ontdekken, stond ik afgelopen dinsdag in een keer in een nieuwe stageklas. Elk half jaar ga je van de onderbouw naar de bovenbouw, of andersom.