“Ze komt er nu aan. Twee momentjes.”

We gaan weer terug naar het normale ritme. Gewoon naar school en één dag in de week naar stage in plaats van de hele week. En toch was het een vrij bijzondere dag. We hadden een gewoon rooster en ik gaf daarin ook wat lesjes, zoals elke dinsdag eruit zag. Maar dinsdag 19 maart was Frank op mijn stage school. Frank is mijn SLB’er en was er om te kijken hoe mijn nieuwe stagegroep mij beviel. En aangezien een van mijn leerpunten uit het afsluitende gesprek van de vorige stageperiode “meer initiatief tonen” was, had ik mij ingeschreven voor een lesbezoek. SPA-NNUND.

Ik had een rekenlesje voorbereid omdat ik met mijn mentor had besproken hoe ze deze week iets meer wilde focussen op rekenen. Vorige week waren we zo druk bezig met het nieuwe thema dat we rekenen niet heel actief geoefend hebben. Maar om toch bij het thema te blijven had ik een rekenlesje met boerderijdieren ontworpen. Het lesontwerp hiervoor had ik ingestuurd voor het weekend en aangepast toen ik wat feedback kreeg van mijn mentor. En hoewel ik er dinsdagochtend niet helemaal lekker in zat, ging het in de middag heel goed. En dat was te les waar Frank bij zat.

In mijn les vertelde ik dat mijn vader een boerderij had en dat hij per ongelijk, tijdens een verbouwing, de dieren allemaal bij elkaar had gezet en nu moesten ze goed verdeeld worden over de hokken. Welke groep dieren was de grootste? Welke groep dieren verdiende het kleinste hok? Hoe zat het nou eigenlijk met die kippen, die zijn zo klein maar ook met zo veel. Verdienen ze dan een kleiner of groter hok dan de groep geiten? De kinderen kwamen uiteindelijk tot een hele goede oplossing waarvan ik beloofde dit voor te stellen aan mijn vader de boer ;).

Gelijk na de les verdeelde ik de werkhoeken en toen de kinderen goed op gang waren liep ik mee met Frank om na te bespreken. En Frank was zó positief, iets wat ik nog niet eerder zo had ervaren. Hij had allemaal punten opgeschreven tijdens mijn les en ik heb hem gevraagd dit te mailen zodat ik iets met de feedback kon. Ik had hem goed en kort geïntroduceerd, herpakte daarna goed de aandacht naar mij, liet de kinderen goed nadenken, daagden ze uit, bevestigde het gedrag wat ik wilde zien heel goed en wist ook in te grijpen wanneer ik gedrag vervelend vond. Een korte mail vol punten die hij had gezien die ik in mijn zak mocht steken.

Natuurlijk kwam er nog een leerpunt uit: ik moet letten op mijn taalgebruik. Soms praat ik nog steeds te moeilijk. Rekening houdende met mijn doelgroep, de kleuters, begreep ik wel dat ik niet kon praten over politiek maar ik moet ook letten op woorden die in mijn vocabulaire zo gewoon zijn geworden dat ik er niet meer bij stil sta dat dit aangeleerde vocabulaire is. Maar daar hebben mijn mentor en ik iets slims op bedacht: komende week ga ik een les geven aan de talig minder sterke kinderen in mijn klas. Dan MOET ik wel.

Ik kijk er naar uit. Volgende week staan er een levensbeschouwing en natuurkunde en techniek les op de planning. Hier ga ik natuurlijk over schrijven op dit blog. Als je niet kan wachten tot ik hier over vertel kun je je vast inlezen over mijn afgelopen weken. Zoals mijn post over mijn stageweek: https://larawordtonderwijzer.jouwweb.nl/blogposts/315249_mijn-mama-heeft-een-baby-in-haar-buik-en-ik-weet-ook-wanneer-die-erin-is-gekomen