Het heeft even op zich laten wachten maar hier is dan eindelijk het avontuur wat mijn kleuters dinsdag 24 februari hebben mogen meemaken. En het begon allemaal bij het buiten spelen. Weten jullie nog dat ik in mijn vorige post vertelde over mijn leerlingen en hoe ze de hele dag driftig aan het graven waren? Dat kwam omdat er eerder die dag iets heel bijzonders was gevonden! Geen vogel, geen vliegtuig, geen superman. Maar wel een nestje konijnen!
De kinderen van een andere klas waren druk tunnels aan het graven in de grote zandbak van Kindcentrum de Klimboom. En dat ging hartstikke goed en was vast hartstikke leuk maar het begon pas toen een leerling zijn hand in de tunnel stak en er weer uit kwam met een babykonijntje. Eerst dachten de juffen dat het ging om een nestje kittens dus met wat scheppen werd het gebied in de zandbak afgezet en de dierenambulance werd gebeld. Toen kwam een juf alle kleuterklassen langs met de melding dat er wat kittens waren gevonden in de zandbak en dat er een dierenambulance aan kwam. Of we het misschien leuk vonden om te komen kijken wanneer die er is. Nou, dat wilden mijn leerlingen helemaal niet. Grapje, natuurlijk wilden ze dat! Ze zaten te trillen in hun stoelen en van opletten was geen sprake meer.
Op het moment dat de dierenambulance er was, stonden we met vier kleuterklassen gepropt rond de zandbak. Luid overlegden de kinderen hoeveel poesjes er in de zandbak zouden zitten, of het niet zielig was voor de moederpoes dat wij ze nu weghaalden en waar de moederpoes eigenlijk was.
De mensen van de dierenambulance haalden het inmiddels over de zandbak gelegde net ervan af en schenen met lampjes in de tunnel. De spanning steeg en als juffen stonden wij er druk voor te zorgen dat de kinderen netjes naast de zandbak bleven en niet er op of in. Een bijna onmogelijke taak... Toen kwam de verduidelijking, de vrouw van de dierenambulance stak haar handen op in een om stilte vragend gebaar en begon te vertellen: "Jongens en meisjes, dit zijn geen katjes maar jonge konijntjes. En jonge konijntjes kunnen niet zo goed tegen stress en ze worden heel nerveus van lawaai. Kunnen jullie de konijntjes helpen door zo stil mogelijk te blijven?" En dames en heren, jongens en meisjes, onderwijzers en ouders, ze waren stil. Muisstil. Ongeveer 80 kinderen rond de zandbak en je kon de wind horen blazen.
Toen de konijntjes allemaal gevonden waren en in een speciale bak zaten met wat vacht uit het nestje en een handdoek, mochten de kinderen zelfs even komen kijken terwijl de dierenambulance alle vragen over de konijntjes geduldig beantwoordde. En hoe stil ze waren tijdens de opgravingen, zo enthousiast waren ze de rest van de dag. Heer-lijk.
Reactie plaatsen
Reacties
Wederom een leuke blog! Misschien is het ook leuk om erin te zetten wat al deze ervaringen jou meebrengen als juf (jouw visie).